Class (2016): Season 1, Episode 2 - The Coach with the Dragon Tattoo - full transcript

The coach of Coal Hill Academy has been hiding something up his sleve ever since the rip in time and space fell apart. Its up to the new rag tag band of classmates to see the new suspicious behaviour around the school, including the emotionless Ofsted inspector and the disapearings of school staff and children

Tu Ram. Zostaw wiadomość.

Hej, tu Tanya. Gdzie jesteś?

Nie widzieliśmy się od balu.

Cześć, tu April.
Może chciałbyś pogadać o...

no wiesz. Zadzwoń.
Wszyscy się martwimy.

Tu Charlie.
Mam skarpetki. Zadzwoń.

Hej, to ja.

Szybciej!

Masz dwie lewe nogi?

Jezu Chryste.
Singh, chodź tu.

Jego dziewczyna zaginęła.
Może mógłbyś...



Czy wyglądam ci na terapeutę?

Staw czoła swoim problemom i zwalcz je.

Jeśli ci się nie uda...

- Chcę grać, trenerze.
- Prawie mnie nabrałeś.

Nigdy więcej nie sprzeciwiaj mi się
przy uczniach.

- Odstaw te sterydy.
- Co takiego?

Dosyć! Do domu!

Jesteś dla nich za ostry.

Jest pewna granica,
której nawet nastolatki...

Trenerze Dawson?

- Powinieneś tu przychodzić?
- Nie chcę o tym rozmawiać.

Rachel nie ma ledwie od tygodnia.

Powiedziałem,
że nie chcę o tym rozmawiać.

Muszę porozmawiać z trenerem.



Tom?

Mówiłem: idź do domu, Singh.

- Widział pan?
- Widzę tylko gracza w kiepskiej formie.

- Trener Carroll...
- Poszedł do domu.

Jesteś moim najlepszym zawodnikiem, Singh.

Ale nie żartuję.

Nie jestem terapeutą.
Chcę, żebyś się ogarnął.

A teraz, podglądając, jak biorę prysznic,
łamiesz koło 17 przepisów.

Przyjdź na następny trening.

Przyjdę.

Wszystko pod kontrolą.

Mam nad tym kontrolę.

Nie ty!

Nie ty.

What have I been waiting for?

Been wasting all my time

Watching my youth slip away

Surely is a crime

We go on and on and on and on and on

Never knowing where never knowing where

We gonna, we gonna, we gonna
end up in the morning

We go on and on and on and on and on

„Trener z tatuażem”

Napisy: Ginny, Respice, Lierre
Gallifrey.pl

Napisy są tworzone w celach hobbystycznych. Prosimy nie umieszczać ich
w innych serwisach i nie wklejać do odcinków dostępnych online.

Myślicie, że zapominanie pomaga?

- Czy to ludzki zwyczaj?
- Mówisz o balu?

Ten świat został zaatakowany.

Tylko my o tym pamiętamy?

Śmiertelność w Coal Hill jest wyjątkowo
wysoka, muszą o tym wiedzieć.

I tylko udają, że nie widzą?

Fascynująca moc.

„Fascynująca moc”?
Interesujący dobór słów.

Naprawdę sądzisz,
że nic więcej się nie wydarzy?

Że nic więcej nie wypłynie
ze ścieku czasu?

Nie będziemy tego tak nazywać, prawda?

Byłoby cudownie,
jakby nic więcej nie przeszło

przez to czasoprzestrzenne coś.

Nie odzyskałabyś serca.

Jeśli miałabym wybór między tym
a kolejnymi ofiarami...

Nawet jeśli coś by się przedostało,
co niby mielibyśmy zrobić?

Nie jesteśmy superbohaterami.

Czy któreś z was z nim rozmawiało?

- On nie chce.
- Może nie wiecie, jak to jest.

Wszyscy, których znałem, zginęli.

Dzielę serce z morderczym kosmitą,
który tego dokonał.

A jednak...

Membrana czasu?

- Szczelina?
- Pęknięcie.

Ściek.

- Co?
- Wizytator.

- Przepraszam, co?
- W szkole jest wizytacja.

Pani i pani klasa są częścią szkoły.

Niepokoi mnie zaskoczenie na pani twarzy.

Nie.

Nie jestem małpą,
żeby tańczyć na zawołanie.

Wszyscy nauczyciele są małpami.

Nie słuchała pani,
co mówił minister edukacji?

Wizytator będzie tu jeszcze dziś.

Jest szczególnie zainteresowany poprawą
poziomu nauczania fizyki w naszej szkole.

Jestem pewien,
że pójdzie pani świetnie.

Nie pokazuj się,
jeśli nie zamierzasz wygrać.

Jakie to uczucie?

No dalej, powtórz.

Jakie to uczucie?

- Po prostu zastanawiam się, czy...
- Nie jesteśmy przyjaciółmi, idioto!

Nie będę jednym z tych frajerów
chcących „ratować świat”.

Mam wystarczająco dużo na głowie.

Nie musisz sam się z tym męczyć.

No, dalej, zapytaj jeszcze raz.

Fatalnie.

Beznadziejnie.

Źle.

Kiepsko.

Tragicznie.

Ram, czy podczas pisania
miałeś włączonego pornola?

Taak, właśnie sobie waliłem.

Musiałem pisać lewą ręką.

Nie myśl sobie, że nie dam ci szlabanu.

Jego dziewczyna zaginęła,
niech pani będzie milsza.

Ma trening drużyny piłkarskiej.

- Nie może pani tak...
- Dacie mi wreszcie spokój?

Nie potrzebuję niczyjej pomocy.

To brzmi jak wołanie o pomoc.

Kartkówka.

Panie Dawson?

Zastałem trenera Carrolla?
Chciałbym dodatkowo potrenować.

Nie.

Nie ma go dziś.

To mu się ostatnio często zdarza.

- Zauważyłeś, prawda?
- To przez to, jak grałem?

Tak, właśnie przez to.

- Kiedyś byłeś silny, Singh.
- Znów będę.

Odzyskam swoją pozycję. Muszę.

Wiem o twojej dziewczynie.

Ale w tej grze nie ma miejsca
na bycie miłym.

- Nie chcę tego.
- Dobrze.

Nie ma trzeciego składu,

więc nie zawal znowu.

Idź już.

Idź!

Wariujesz, Ram.

Masz czasem wrażenie, że przegrywasz?

W moim kraju byłam księgową.

Już przegrałam.

Ram, gdzieś ty był?

Próbowaliśmy...

Coś się stało?

Widziałem coś.

Najpierw myślałem,
że to sobie wyobrażam,

jak w PTSD czy czymś, ale...

To było okropne.
Naprawdę okropne.

Okropne, więc mamy powiedzieć dorosłym,

czy okropne,
więc mamy sobie radzić sami?

Masz pojęcie, jak surowi
są nigeryjscy rodzice?

Jeśli mnie przyłapie,
to wyląduję w klasztorze.

- To było tam.
- Na pewno kosmita?

Za pierwszym razem
widziałem tylko krew i flaki.

Tym razem zabiło tę kobietę.

Była naprawdę miła.

Wymknęła się na fajkę, a to coś...

Żywcem ją obdarło ze skóry?

- Paliłeś?
- Serio?

Jesteś sportowcem,
jak możesz być tak głupi?

Bo oczywiście to nasz główny problem!

W co się wpakowaliśmy?

Jak poradzić sobie z czymś,
co obdziera ludzi ze skóry?

Pani Quill miała nam pomagać.

Ona i jej tęczowa drużyna.

Podejdziemy tam
czy tylko pomachamy z daleka?

Nic tu nie ma, Ram. Jest czysto.

- Bardzo czysto...
- To się wydarzyło.

A ja nic nie zrobiłem.
Pozwoliłem mu ją zabić.

Uważasz, że mógłbyś to powstrzymać?

Masz rację. To głupie.

Głupia noga, na której ledwo stoję.

Ludzie giną.

Rachel nie żyje.

Nie mogę nawet przytrzymać piłki.

Powstrzymałeś Cień
przed porwaniem April.

Może ci się zdawać,
że do niczego się nie nadajesz,

ale uratowałeś ją.

I to podskakując na jednej nodze.

Na Boga, Ram, mam 14 lat.
Nie jestem terapeutką.

Jestem trzy lata młodsza od reszty klasy.

Chciałam tylko znaleźć sobie przyjaciół,
ale zdarzyło się to wszystko

i pomyślałam...

- Co wy tu robicie?
- Przepraszamy, myśleliśmy, że jest pan...

Bardzo jestem ciekawy,
jak kończy się to zdanie!

Dzieją się dziwne rzeczy, trenerze.

Naćpałeś się, Singh?

- Nie.
- To dlatego straciłeś formę?

Co robisz na terenie szkoły,

mała nie-sportowcu,
której nigdy nie widziałem,

ale której imię z radością poznam?

Pana też tu nie powinno być.

Jestem nauczycielem. Pracuję tu.

Czy trener to na pewno nauczyciel?

Jeśli nigdy cię już nie zobaczę,
moje życie poprawi się o...

solidne 30, 35 procent.

A ty...

Takie rozczarowanie.

Wynoście się stąd.

Nie chciałbym,
żeby znalazło was coś dziwnego.

- Nie mów reszcie.
- Ram!

Może się łamię.

To się wymyka spod kontroli.

Ustaliliśmy coś.

Napraw to!

Rozproszcie się!

Wolna piłka!

Tak, tak, tak!

Dobra robota.

Nie powinieneś tracić nadziei
odnośnie Rachel.

- Ona nie żyje.
- Nie wiesz tego.

- Może uciekła.
- Tato, przestań, proszę.

Czemu wszyscy
nie skończą tego pierdolenia?

Przestań nakłaniać mnie
do mówienia o tym.

Mamo?

Jesteśmy w strasznym niebezpieczeństwie.

- Paul Smith?
- W sieci nic o nim nie ma.

Myślałam, że to demoniczny
dizajner płaszczy i prezentów,

ale to chyba ktoś inny,

bo tego Paula Smitha
nie da się nigdzie znaleźć.

Może to normalny człowiek.

- Nie wszyscy są w sieci.
- Jasne, że są.

Widziałeś, co ten gatunek
umieszcza o sobie w internecie?

Tyle genitaliów...

Widziałeś jego ubranie?

Oczywiście, że nie.

Marynarkę zrobiono w tym roku,
widać to po kołnierzyku,

ale szwy spodni
są przestarzałe o jakieś 40 lat.

Wszystko wyszukałam.
A jego okulary?

Szkła bez wygięcia -
są częścią przebrania.

A jego ręce,
którymi pisze przez cały dzień,

nie mają nagniotka
na palcu wskazującym!

To na pewno nie dlatego,
że napisał o tobie negatywny raport?

Wiesz co? Dobrze.

Dobrze. Ty i twoja mała drużyna
idźcie udawać, że ratujecie świat.

Ja pozostanę przy ratowaniu cię
od starej, nudnej śmierci.

Co z mniej ciekawymi przedmiotami?

Matma jest kuriozalnie łatwa w tym roku.

Dlaczego nie próbujesz mnie nakłonić
do mówienia o tym?

O Rachel?

Mnie mówienie o tym nie pomogło.

- W każdym razie nie na początku.
- Tobie?

Mój tato zmarł prawie dwa lata temu.

Wylew.

Podczas kolacji nic mu nie było.

Po prostu rano już się nie obudził.

- Nie wiedziałem.
- Chodzi o to, że nie wiedziałam,

czego inni oczekiwali, żebym powiedziała,
więc nic nie mówiłam.

Aż pewnego dnia zaczęłam mówić.

Kim jesteś? Co tu robisz?

Co ciągle piszesz?!

Dlaczego nic nie mówisz?!

Kimkolwiek jesteś, powieszę cię
na tej ścianie za j...

Nie rozumiem niektórych przekleństw.

Celowo mnie prowokował.

Wie pani, że nie powinienem
widzieć tego raportu.

Co zaskakujące,
nie zażądał, bym panią zwolnił.

Chce panią dalej obserwować.

Może panią lubi.

- Mnie nikt nie lubi.
- Ja panią lubię.

Jest pani wrzodem na tyłku,

ale przynajmniej nowym rodzajem wrzodu,
a dla dyrektora to prawie...

- jak małżeństwo.
- Nie.

Nie, jest wokół niego aura.
Mówię panu, że on jest zły.

Jest z kuratorium.
Oczywiście, że jest zły.

Niech pani przynajmniej nie narazi nas
na dodatkowe inspekcje.

Zarządowi by się to nie spodobało.

Ale ty nic nie widziałaś?

Nie, ale nie kłamał. Nie chciał,
żebym powiedziała nawet wam.

Ma ostatnio dołek.
Może myśli, że mu się przywidziało.

Sam tak powiedział,
ale ludzie tak nie robią.

Co powinniśmy zrobić?

Nie powinniśmy działać razem?

Myślałam, że będziemy jak...

- Nie wiem, jak...
- Jesteś samotna.

Bo oczywiście ludzie mówią to wprost!

Tanya, jesteśmy twoimi przyjaciółmi.

Tylko przyjaciołom mówię,
że gram na skrzypcach.

- Grasz na skrzypcach?
- Głównie folk.

Co to jest folk?

Tymczasem Ram cierpi,
pani Quill jest okropna,

a ja bezskutecznie
próbuję zhackować UNIT.

- Co zhackować?
- Widzicie? Jesteśmy beznadziejni.

- Ja przynajmniej próbuję coś zrobić.
- Dlaczego oni wszyscy tańczą w kręgu?

Dopiero nam o tym powiedziałaś,
a to może nawet nie być prawdziwe.

Dyrektor.

- To twój przyjaciel, prawda?
- Pan Armitage?

Nie powiedziałabym „przyjaciel”.

Zapytajmy go o zaginioną sprzątaczkę.

Przynajmniej dowiemy się,
ile w tym prawdy.

To prawda, że jedna z osób sprzątających
nie przyszła dziś do pracy.

Dlaczego pytacie?

Nie przemyślałam tego.

Czy jej zniknięcie... wiąże się
z jakimiś dziwnymi okolicznościami?

Skąd wiecie, że to kobieta?

Dziesięć okrążeń!

Lenistwo będzie karane.

Trenerze.

Mój Boże.

Moja prywatna zdarta płyta.

Muszę przyznać, że byłbym zaskoczony,
gdyby któreś z waszej trójki coś knuło,

zwłaszcza ty, April.

Potrafię knuć.

Jestem po waszej stronie.
Możecie ze mną rozmawiać.

Wiem, że wszyscy nauczyciele
to mówią, ale...

zwykle naprawdę tak myślą.

Pewnie nam pan nie uwierzy, ale...

- April!
- Co? Nie możemy po prostu...

Czego nie możecie?

Przykro mi, ale nie masz szans.

Trenerze, czy kiedykolwiek
podważałem pana metody?

- Nie.
- To dlatego, że chcę się uczyć.

Chcę tego, co dla mnie najlepsze.

Potrzebuję być w zespole,
jestem zawodnikiem.

Uciekajcie!

Głód!

Gniew!

A może szczęście?

Może mógłby pan dodatkowo mnie uczyć.

Żebym odzyskał formę.

Stał się lepszy.

Zawsze pana szanowałem.

Nawet gdy był pan totalnym dupkiem.

Wiesz, Ram,
może to wszechświat daje ci znać,

że sport nie jest dla ciebie.

Idź do domu.

Wszędzie była krew. My...

My nie zmyślamy.

Nie, oczywiście, że nie.

Młodzi ludzie
nigdy nie żartują sobie z dorosłych.

Doktor powiedział, że masz nam pomagać.
Jesteś moją ochroną.

Jakbym mogła o tym zapomnieć.

Ale kto ochroni mnie?

Jesteśmy zdani na siebie.

Kontrolujesz to.

Kontrolujesz to.

Kiedy wiedziałaś,
że to już czas zacząć mówić?

Zaczęłam rozmawiać z braćmi,
czego się nie spodziewałam, ale...

Ale oni wiedzieli.

Przeżywali to samo.

Nie było żadnego wpadania sobie w objęcia.

Graliśmy na Xboxie i...

Jarvis powiedział:
„Pamiętacie, jak słaby był w to tato?”,

na co Damon powiedział „tak”
i ja też powiedziałam „tak”.

I potem się śmialiśmy i graliśmy dalej.

Będzie trochę lepiej.

Nie bardzo, ale przynajmniej odrobinę.

Tęsknię za nią.

Wiem.

Kiedy zamykam oczy,
widzę, jak ona umiera.

Widziałam właśnie, jak pan Armitage
został żywcem obdarty ze skóry.

- Co zrobimy?
- Jesteś księciem. Ty mi powiedz.

Widziałeś zagładę, widziałeś potwory.

Widziałaś to? Dlaczego nie powiedziałaś?

Próbowałam przez cały wieczór,
ale nie odbierałeś.

- Tanya!
- Charlie i April też to widzieli.

Byliśmy tam razem, robiliśmy to samo.

Znowu.

Poczekaj, to Tanya.

Wystarczy, April. Widziałaś to.

Tak. To było...

Jak wyglądało?

Pokaż im rysunek.

- To naprawdę dobre.
- To zabiło sprzątaczkę.

Widziałeś to już?

- Charlie?
- Nie widziałem wszystkich kosmitów.

Wszechświat jest niewyobrażalnie ogromny.

Można to znaleźć w bazie,
którą hackujesz, Tanya?

Hackowanie nie jest tak proste,
jak się wydaje.

Ale byłaś na tyle bystra,
żeby to napisać.

- To bardzo sprytne.
- Ja...

- Ściągnęłam to z Reddita.
- O cholera.

Co?

Pokaż to jeszcze raz.
Zakryj dłonią jego głowę.

Oczywiście!

Oczywiście, idioto!

Wiem, gdzie musimy iść.

Mateusz nie przyjdzie?

Ma szlaban.

Cokolwiek to znaczy.

Dalej, Tanya...

„Och, proszę, Quill, pomóż nam
z obdzierającym ze skóry smokiem”.

„Jesteśmy tylko małymi bystrzakami,
które nie mają pojęcia, jak wygląda zło”.

Nie najgorszy tyłek.

Kiedy wykonasz agresywny krok -
a zrobisz to...

Pożałujesz, że kiedykolwiek pomyślałeś
o wizytowaniu pani Quill.

Na miłość boską, czego chcesz?

CIEBIE

Naprawdę?

- Wreszcie! - Mogę zaznaczyć ponownie,
o ile więcej niż wy ryzykuję?

Moja mama ukarałaby Boga,
gdyby się wykradł z domu.

Jesteśmy juź wszyscy.
Co robimy?

Szukamy trenera Dawsona.

Kim jest trener Dawson?

Taak, jesteśmy w tej samej drużynie.

Nie masz pojęcia, jaka jestem samotna.

Jestem tu uwięziona.
Dosłownie... nie mogę odejść.

I całkiem lubię dyrektora.

Nie żeby ktokolwiek pytał.
Może jesteś dla mnie stworzony.

Ktoś, kto o nic nie będzie mnie pytał.

Nie żartowali.

- To tatuaż.
- Co?

Obraz, który mi pokazałeś.
Trener ma dokładnie taki sam tatuaż.

To, co widzieliśmy, to nie był tatuaż.

To, co ja widziałem, też nie.

Ale wszyscy tu jesteśmy,
więc czas coś zrobić, prawda?

Wszyscy tego chcecie, tak miało być.

Powinniśmy radzić sobie z tym,
co nadchodzi.

Nie ma powrotu do dawnego życia,
więc znajdźmy trenera.

To on?

O mój Boże.

Czy to... ?

To Armitage.

Jaki jest plan?

Przyszliśmy tu bez planu?
Dlaczego mnie to nie zaskakuje.

Ja mam plan.

Okej, skończyły mi się pomysły.

A może nie.

Wybacz.

O czym właściwie mówimy?

Świadomy tatuaż? Kosmiczny tatuaż?

Schodzi z jego ciała.
Zabija ludzi, skóruje ich.

Masz na myśli ten?

Był robotem.

Rany.

Nie wiem, co się dzieje,
ale jest pan w samym środku.

Spytaj sam siebie,
czego chcesz bardziej, Singh.

Chcesz się mylić czy mieć rację?

Podziwiałem pana.

Popychał mnie pan.

Uczynił mnie pan lepszym.

Był pan odpowiednio straszny.

- Ale teraz...
- Nie boisz się.

Nie. Boję się, tylko...

Tylko zdałem sobie sprawę, że...

I tak skopię panu tyłek.

Muszę sprawić, by cię zaatakowało.

Co?!

Tylko w ten sposób mogę z tym walczyć!

Nie sądzę,
żeby to był ten z jego ciała.

Nie, to nie ten z mojego ciała.

- To jej partner.
- A wizytator był robotem.

Okej, świetnie, tak, łapię,

to tylko Quill, kogo obchodzi,
że pocałowała robota?

- Pocałowałaś go?
- Teraz słuchasz, co?

Nie możesz jej mieć.

Nigdy nie będziesz jej miał,
ona jest moja!

- Co zrobiłeś?
- Byłem nikim.

Byłem słaby.

Nawet zawodnicy mnie nie szanowali.

Pewnego dnia poczułem,
jak wypala się na mojej skórze.

Miała jakiś wypadek w czasie podróży.

Została uwięziona we mnie,
na mojej skórze

i nagle w moich żyłach
zaczęła płynąć smocza krew.

Stałem się większy, silniejszy.

A potem przybył jej partner, szukał jej.

Wiedziałem, że nie zrobi niczego,
co mogłoby jej zaszkodzić.

Ma to swoją cenę.

Jej partner musi zabijać,
żeby dostarczyć jej krwi do picia.

Tak się żywią.

Jest uwięziona we mnie,
nie ma innego sposobu,

ale mam to pod kontrolą!

Przykro mi, że zobaczyliście tak dużo.

Zabij ich.

Zajmę się tym,

Quill walczy do śmierci,
żebyście mogli żyć.

Zamierzasz to pokonać?

To idealny moment na plan, Ram.

On nie ma innego wyboru.

Nie może zranić mojej skóry,
bo ona by umarła.

Jeśli nie zabijesz zaraz tych dzieci...

Będziesz to robić w nieskończoność?

- Przeżywać żałobę bez końca?
- Ram, nie!

Jest uwięziona!

Nie mówiłaś, że to potrafi mówić.

- Tak, przepraszam.
- Jest uwięziona.

Może nigdy nie uda ci się jej uwolnić.

Taka jest rzeczywistość,
co z tym zrobisz?

Ja przynajmniej walczyłem
z tym dupkiem - a co ty zrobiłeś?

- Pozwalasz mu ustalać zasady?
- Skrzywdzę ją.

- Wiesz, że to zrobię.
- Ale jej nie zabijesz.

Inaczej zabiłbyś go.

Więc to pat.

Ale dlaczego to ma być pat
na twoich zasadach?

- Nie rób tego! - Nie wiesz,
co w tym świecie robimy ze skórą?

Nigdy nie słyszałeś o oprawianiu?

- Oprawianie w skórę?
- Nie, nie, nie.

Zrób z niego krzesło albo coś.

Nigdy nie będziesz miał jej takiej,
jaką byś chciał.

Ja też nigdy nie odzyskam Rachel.

Ale przynajmniej będziesz ją miał.

Może znajdziesz sposób, żeby to działało.

Mam dosyć.

Zabij mnie. Zedrzyj mi skórę.

Nie chcę dalej oglądać tego, co widziałem.

Nie chcę dalej czuć,
że nie ma przyszłości.

Albo nie. Nie obchodzi mnie to.

To twoje życie.

Nie, nie, nie, nie!

Czekaj! Przysięgam... Nie, proszę!

Błagam!

Proszę...

Udało się.

- Powstrzymaliśmy smoka.
- „My”?

Czy to będziemy teraz robić?
Zabijać ludzi?

On zabił o wiele więcej ludzi.

I to znaczy, że to w porządku?

Mnie to nie przeszkadza.

Ale to niczego nie dowodzi.

I dalej nie mamy pojęcia,
co to tak naprawdę było.

Czyli wciąż wiemy tyle, co na początku.

Ale jednak nam się udało.

Powstrzymaliśmy to.

Myślałem, że to będzie lepsze uczucie.

Ram, czekaj.

Zabiliśmy kogoś.

Zabiliśmy tego złego.

Charlie, nie chcę nikogo zabijać.

Nawet tych złych.

Nie możemy ich odsyłać z powrotem
przez ściek czasu?

Nie nazywajmy tego tak.

Nikt nie zamierza zapytać, co z robotem?

Czekaj! Jezu, Ram!

Mówiłeś serio. Nie obchodziło cię,
czy to z tobą skończy.

Ale nie skończyło.

Zostawiło mnie z resztą
mojego durnego życia, prawda?

No. No tak.

Nie chcesz mnie zmusić
do gadania o tym, prawda?

Podrzucić cię do domu?

Czy to jakaś kontuzja, synu?

Możemy pójść do lekarza.

Tato...

Możemy o czymś porozmawiać?

Nie musisz w to wierzyć.

Nie musisz w nic z tego wierzyć.

Ale to właśnie się wydarzyło.

Rozdarcie w czasie i przestrzeni?

- Smoki?
- Tak było, tato.

Hej, synu.

Posłuchaj...

Pamiętasz, jak ustawiałem ci piłki?

Byłeś tak mały,
że czasami się o nie przewracałeś.

Ale byłeś coraz lepszy.

Zarząd.

Jaki Zarząd?

Napisy: Ginny, Respice, Lierre

Czas odwiedzić Gallifrey.pl!